Weszły w życie istotne zmiany w prawie cywilnym. Nieznajomość ich może słono kosztować.

W prowadzonych przez nas sprawach już wielu dało się „naciąć „.

Dlatego przypominam !

Dnia 8 września 2016 roku weszła w życie nowelizacja Kodeksu cywilnego oraz Kodeksu postępowania cywilnego i niektórych innych ustaw, która przyczyniła się do cyfryzacji przepisów prawa cywilnego, usprawniając postępowanie cywilne.

Nowelizacja wprowadziła do Kodeksu cywilnego definicję dokumentu –

zgodnie z art. 77 3 kc,

dokumentem jest każdy nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią.

Oznacza to, że wiadomość

• e-mail,
• sms czy
• mms, ale także
• nagranie audio lub wideo (nadające się do zapisania i odtworzenia)

może stanowić dokument w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Konsekwencją tej regulacji jest też ustanowienie nowej formy dokumentowej, która w skutkach prawnych została zrównana z bardziej sformalizowaną, zwykłą formą pisemną.

Jeżeli ustawa lub umowa pod rygorem nieważności nie przewidują żadnej szczególnej formy, oświadczenie złożone w formie

• jakiegokolwiek dokumentu
• w taki sposób, że możliwe jest ustalenie jego nadawcy –

ma co do zasady taki sam walor prawny, jak oświadczenie złożone i podpisane na piśmie.

Wątpliwości…

Przypisanie oświadczenia woli do osoby może jednak stanowić kwestię sporną, bowiem już obecnie strony potrafią kwestionować własnoręczność złożonego podpisu, a co dopiero, jeśli będzie chodzić o konkretną wiadomość e-mail czy plik komputerowy.

Zmianie uległa także zasada wnoszenia pism procesowych w postępowaniu cywilnym.

Od tej pory, przynajmniej teoretycznie, możliwe jest dokonanie wyboru wnoszenia pism procesowych drogą elektroniczną w całym postępowaniu cywilnym poprzez tzw. Elektroniczne Biuro Podawcze.

Zgodnie z przepisem art. 125 § 21 kpc,

jeżeli przepis szczególny tak stanowi albo dokonano wyboru wnoszenia pism procesowych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego – pisma procesowe w tej sprawie wnosi się wyłącznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.

Sąd obowiązany jest pouczyć stronę jeszcze przed wniesieniem pisma o tym, że w przypadku złożenia pisma inną drogą – przewodniczący odeśle je wnoszącemu i zawiadomi go o bezskuteczności czynności.

Wybór doręczania pism za pośrednictwem systemu teleinformatycznego nie jest nieodwołalny, ustawa przewiduje bowiem możliwość złożenia oświadczenia o rezygnacji z takiego wyboru, które składa się również za pośrednictwem tego systemu – takie oświadczenie jest wiążące tylko w stosunku do osoby, która je złożyła.

Najistotniejszą konsekwencją zdecydowania się na doręczanie pism za pośrednictwem systemu teleinformatycznego jest fakt, że w przypadku takiego doręczenia pismo uznaje się za doręczone w chwili wskazanej w elektronicznym potwierdzeniu odbioru korespondencji – a więc w chwili zalogowania się do systemu teleinformatycznego.

W przypadku braku takiego potwierdzenia, doręczenie elektroniczne uznaje się za skuteczne po upływie 14 dni od daty umieszczenia pisma w systemie.

Zostało wspomniane na początku, że wybranie wnoszenia pism procesowych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego jest możliwe przynajmniej teoretycznie – ustawodawca przewidział bowiem okres 3 lat od wejścia w życie ustawy zmieniającej, w którym wnoszenie pism za pośrednictwem tego systemu jest dopuszczalne, jeżeli ze względów technicznych, leżących po stronie sądu, jest to możliwe.

Wszystkie sądy mają więc czas do 8 września 2019 r. na umożliwienie stronom wnoszenia pism procesowych drogą elektroniczną za pośrednictwem ?Elektronicznego Biura Podawczego?.